سرمایه روانشناختی سازمان

to modiriran

امروزه در کنار سرمایه انسانی و اجتماعی، سرمایه روانشناختی را می­توان به عنوان مزیت رقابتی در سازمانها در نظر گرفت. شاید در سالهای قبل سرمایه های ماشینی سازمان حرف اول را در میدان رقابت می زدند، اما اکنون آنچه سازمانها را از یکدیگر متمایز می سازد، سرمایه های انسانی آنها است. اما در این میان چرا بعضی سازمانها از این سرمایه بهره بیشتری می­برند. پاسخ به این سوال به میزان آشنایی افراد از انسانها بستگی دارد. آنچه در دوران ماشین بیشتر بر آن تکیه می شد، ماشین و عدم توجه به نیازهای انسانی بود، اما با شکست این ایده کم کم جا برای توجه به نیازهای انسانی باز شد.

نباید فراموش کنیم که انسانها ماشین نیستند و دارای ساخت روانی پیچیده ای هستند که بسیار بسیار بر روند کاری آنها اثر گذار است. ساخت روانی که از آن می توان تحت عنوان سرمایه روانشناختی سازمان نام برد. اما سوالی که مطرح می شود آن است که منظور از سرمایه های روانشناختی سازمان چیست؟

از آنجا که سرمایه های روانشناختی سازمان بسیار گسترده اند، در زیر به بخشی از آنها اشاره می­کنیم.

تاب آوری، خودکارآمدی، مثبت اندیشی، توانایی حل مساله، مدیریت استرس و فشار روانی، مدیریت خشم، تفکر انتقادی، توانایی حل تعارض و توانایی کار تیمی، انگیزشپیشرفت و آگاهی های اجتماعی.....

تمام این توانایی های روانشناختی نه تنها به فرد کمک می کند، بلکه به سازمان کمک می کند تا افرادی داشته باشد که از لحاظ بهداشت روانی در سطح خوبی باشند و بتوانند هم سو با اهداف سازمان فعالیت کنند. آنچه در مورد سرمایه روانشناختی سازمان نوید بخش است، آن است که در دو مرحله قابل بررسی است. مرحله اول زمانی است که می خواهیم فردی را استخدام کنیم، در اینجا می توانیم افراد را از فیلتر روانشناختی عبور دهیم و مرحله بعد در زمان توانمند سازی کارکنان است که می توانیم آنها را برای این توانایی ها آموزش دهیم. اما نباید از خاطر دور سازیم که تنها با تکیه بر رویکردهای عمومی و سازمانی نمی توان افرادی توانمند داشت. سازمانی که افراد را بصورت جزء مورد توجه قرار نمی دهد مانند معماری است که برجی بلند بدون پی ریزی مناسب ساخته است. برجی که در هر لحظه امکان ریزش دارد.